Objectified

ในอดีตที่ผ่านมา กระบวนการพัฒนา ยังมีการออกแบบที่ทำกันเป็นขั้นตอนซึ่งไอเดียใหม่ๆจะเกิดขึ้นโดยบังเอิญ จากนั้นนักออกแบบก็จะนำความคิดนั้นมาห่อหุ้มด้วยบรรจุภัณฑ์ที่สวยงามเพื่อกระตุ้นสายตาผู้คน แนวคิดนี้จะกระตุ้นการตลาดให้เติบโตออกไปได้ก็ต่อเมื่อมีการสร้างสินค้าใหม่ และเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่ดึงดูดใจลูกค้าได้อย่างงดงามและมีวิธีการกระตุ้นความอยากได้ของลูกค้าให้เพิ่มสูงขึ้น หรืออาจจะต้องเพิ่มการยอมรับในตราสินค้าให้มากขึ้น ด้วยการโฆษณา และใช้กลยุทธ์ในการสื่อสารเพื่อเร้าความรู้สึกของผู้คนให้เห็นถึงความทันสมัยของผลิตภัณฑ์นั้นๆ

แต่ในปัจจุบันนั้นการออกแบบได้กลายมาเป็นสินทรัพย์ทางการแข่งขันที่เพิ่มยอดมูลค่าสินค้าให้สูงขึ้นในกลุ่มสินค้าอุปโภคประเภท สินค้าอิเล็กทรอนิกส์ รถยนต์และในอุตสาหกรรมสินค้าบริโภคอีกหลายๆ ประเภท แต่ในกลุ่มสินค้าอื่นๆส่วนใหญ่แล้วใช้การออกแบบเป็นเพียงส่วนเสริมเท่านั้น
ซึ่งปัจจุบันแทนที่บริษัทผู้ออกแบบจะใช้วิธีการเดิมๆ คือค้นหาไอเดียใหม่ๆ แล้วพัฒนาไอเดียนั้นขึ้นมา จากนั้นจึงใช้การออกแบบเป็นเครื่องดึงดูดใจผู้บริโภคบริษัทต้องใช้วิธีการให้นักออกแบบเองเป็นผู้สร้างไอเดียที่จะเป็นเครื่องตอบสนองความต้องการ และความอยากได้ของลูกค้า เราจะเห็นได้ชัดว่า บทบาทของนักออกแบบเดิมนั้นเป็นเพียงยุทธวิธีหนึ่งในการสร้างสินค้าและบริการ และผลลัพธ์ที่ได้ก็เพิ่มมูลค่าทางการเงินได้เพียงจำกัด แต่บทบาทช่วงหลังนี้การออกแบบได้กลายมาเป็นกลยุทธ์ ของการสร้างสินค้าและบริการ และยังเพิ่มมูลค่าทางการเงินให้สูงขึ้นได้

ปัญหาเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่หน้าสนใจ ที่นักออกแบบรุ่นใหม่ต้องหันมาตื่นตัวในการให้ความสำคัญ เกี่ยวกับการละเลยหน้าที่ในการออกแบบในการให้ความสำคัญกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และการหมุนเวียนของตัววัสดุ มากกว่าที่จะขายแต่ตัวไอเดียและภาพลักษณ์ของสินค้าเป็นส่วนใหญ่ นักคิดเชิงออกแบบสามารถนึกคิดถึงแนวทางแก้ปัญหาโดยต้องคำนึงถึงความอยากได้ และสนองตอบความต้องการที่แสดงออกมาชัดเจนและที่ซ่อนเร้นอยู่โดยใช้หลักการ “คนต้องมาก่อน” นักคิดเชิงออกแบบมักเป็นคนที่ชอบสังเกตสิ่งต่างๆ รอบตัว และเก็บรายละเอียดได้อย่างรวดเร็ว สิ่งที่นักออกแบบในเมืองนอกสังเกตพบจะเป็นสิ่งที่คนทั่วไปมองไม่เห็น และเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดนวัตกรรมในเวลาต่อมา ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ดีอย่างยิ่งที่นักออกแบบไทยและนักออกแบบรุ่นใหม่ควรนำมาพึงปฏิบัติ และควรตระหนักกับผลที่จะเกิดขึ้นในอนาคต